Το προϊόν προστέθηκε στο καλάθι σας!

Μπορείτε να συνεχίστε τις αγορές σας ή να δείτε την παραγγελία σας.


Οι σκιερές γωνιές του μυαλού

Κόρακες μαύροι-στυγεροί παιδί μου οι Ανθρώποι είν’ η καρδιά τους μιαρή στου σκότους το κατόπι Στον ίσκιο παραστέκουνε δίχως να βγάλουν άχνα να πέσεις περιμένουνε για να σου φαν’ τα σπλάχνα Δες ακριβέ μου εκτενώς με οφθαλμούς της ράχης μη σε φοβίζει κεραυνός το νου στσ’ Ανθρώπους να ’χεις! Κι αν κάποιον δεις με μια πληγή και να τη δέσεις σκύψει ραψ’ την να μην αιμορραγεί κι εντός σου μια θ’ ανοίξει...